KÜÇÜK BİR KADIN

Ecnebi bir yalnızlığı yaşıyorum kaldırım taşlarında ve kaldırım taşlarında bütün kaybettiğim sevgililerimi görüyorum.

Benim bana esaretim çoğalırken, küçük bir kadını, kadınları, kadınlarımızı görüyorum, su birikintilerinde boğulan kadınları, kadınlarımızı.

Hayatın mavisi simsiyah bugünlerde ve umut adlı çocuk kaldırım taşlarında. 

Türküsü ölmüş küçük bir kadının masmavi gözlerinde. Aşkı yitip gitmiş, rüzgarla dağılan sapsarı saçlarında. Küçük bir kadın öyküsünü yitirmiş kaldırım taşlarında. Ağlamak mavinin içinde yokmuş aslında ve göz yaşı ihanet etmiş küçük kadına, dökülmüş buz gibi kaldırım taşlarına.

Dökülen incileri toplamak soğuk bir kentte zormuş ve ne kadar toplanırsa toplansın, yıkılan bütün hayaller, bir daha ayağa kalkmazmış. Küçük kadın bunu yeni öğreniyormuş.

Ecnebi bir yalnızlıkta sürgünmüş memleketinde küçük kadın. Bilmiyormuş hayatın yabanlığını, bir gün onu yokmuş sayacağını bilmiyormuş, mavisi kaldırımlara düşen kadın.

Sevgiyle…